نار فى صدرى جرح فى قلبى مرا فى فمى طعم الفراق كلما تزكرت اياما فدينها ما بين قرب وبعد واشتياق فالشوق يكوينى والبعد يضنينى واللهفة لا تطاق الا من لقاء فصدرى من شدة الاحزان ضاق من يملاء حضنى من يمحو حزنى من يطفئ نار الاشواق من يسمعينى وانت الرفيق بعدما غاب الرفاق قررت الهجر قررت البعد مزقت كل الاوراق لكن قدمى تحمل قلبى تتركنى واليك تساق ارتمى فى حضن عيناك اتوه واكسر كل الاطواق يحملنى اليك املا فى التلاقى امل جميل براق يجعلنى كجمام ابيض اطير اصعد فى الافاق اتئرجح على غصن الاحلام اصحو ارى بعدك مر المزاق